water in wijn

Afgelopen Zondag stond de lezing van de bruiloft te Kana op het rooster.

En de derde dag werd er een bruiloft gevierd te Kana van Galilea. De moeder van Jesus was er tegenwoordig, en ook Jesus met zijn leerlingen waren ter bruiloft genodigd. En toen er gebrek kwam aan wijn, sprak de moeder van Jesus tot Hem: Ze hebben geen wijn meer. Maar Jesus zeide haar: Vrouw, wat is er tussen Mij en u? Nog is mijn uur niet gekomen. Zijn moeder sprak tot de bedienden: Doet wat Hij u zeggen zal. Daar waren nu zes stenen kruiken, elk van twee of drie maten inhoud, die er voor de joodse reiniging waren geplaatst. Jesus zei hun: Vult de kruiken met water. Ze vulden ze tot boven toe. Toen sprak Hij tot hen: Schept er nu uit, en brengt het naar den hofmeester. Ze brachten het. Zodra nu de hofmeester van het water geproefd had, dat wijn was geworden, (hij wist niet, waar die vandaan kwam; maar de bedienden, die het water hadden geschept, wisten het wel), riep de hofmeester den bruidegom, en zeide tot hem: Iedereen schenkt eerst de goede wijn, en als men goed gedronken heeft, dan de mindere soort; maar gij hebt de goede wijn tot nu toe bewaard. Zo deed Jesus zijn eerste wonder te Kana van Galilea, en openbaarde Hij zijn heerlijkheid. En zijn leerlingen geloofden in Hem. Joh. 2, 1-11

Ik verkeerde in de gelukkige omstandigheid dat ik op de rol stond als organist. Helaas was er geen cantor (of koor) en zat ik dus weer eens een keer eenzaam in mijn eentje op de koorzolder achter het orgel. Maar van de nood een deugd maken is inmiddels mijn visitekaartje en ik verheugde mij op mooi vrij orgelspel. Ik had wat onbekende, romantische componisten en stukken uitgezocht en maakte mij op God te eren op de een-na-best mogelijke manier (het beste is natuurlijk als we voluit met elkaar onder orgelbegeleiding zingen) Omdat ik geen cantor had, was er ook niemand om mij even van de boot te halen maar dat vind ik niet zo erg. Het is een klein half uurtje lopen van de haven naar de kerk en mijn route loopt achterlangs de dijk met rechts van mij de zee en in de verte het eiland. Ik kom vooral hardlopers en mensen met honden tegen en in het water dobberen meeuwen, sterns en zee-eenden. Een heerlijk begin van de Zondag, als je het mij vraagt.

In de kerk aangekomen lag er een briefje van de cantor en een liturgieboekje voor me klaar op de orgelbank. Veel plezier en devotie, stond erop. Ik pak mijn muziek, trek mijn orgelschoenen aan en bestudeer het misboekje. Tranen van ontroering stromen over mijn gezicht, wat een mooi en lief gebaar!

(Luister hier naar een versie van het stuk van Reinecke voor viool en piano: https://youtu.be/LS0H-Ogayc8 Origineel is het voor orkest en ik heb zelf het klavieruittreksel omgezet naar orgel.)

Het was ook fijn mijn vriend en lievelingsleerling in de kerk te zien zitten en we konden gezellig samen terugreizen. Het verhaal van de bruiloft te Kana is misschien wel één van de bekendste verhalen uit de Bijbel. Het spreekt dan ook veel mensen aan, water in wijn veranderen; wie wil dat nou niet? :d 😛 Maar er zit natuurlijk een verborgen boodschap achter dit verhaal. We hoeven nimmer te wanhopen want Jezus zorgt voor ons en we hoeven Hem alleen maar te vragen om een wonder en Hij verricht dat voor ons.

Het is een stijl van Johannes om allerlei signalen in te bouwen in de tekst die jou aan het denken moeten zetten. Bij oppervlakkige lezing denk je: wat sympathiek van Jezus om een wonder te verrichten en zo het feest te redden. Zeshonderd liter kwaliteitswijn! Aan het einde van het verhaal zegt Johannes: dit is het eerste teken dat Jezus deed en toonde zo zijn heerlijkheid.
Johannes zegt: die wijn is niet zo interessant, het gaat om wie Jezus is! Het gaat om Hem! Het is geen wonderverhaal, maar een tekenverhaal. Een teken doet je aan iets anders denken. Zo’n teken is bijvoorbeeld ook dat er geen enkele naam in het verhaal staat: alleen de naam van Jezus. Zelfs niet de naam: Maria. Het is uiteindelijk Jezus om wie het gaat…. en om de bruid
Hoe verschijnt Jezus nu op dit feest? Op de eerste plaats is hij een gast zoals alle andere gasten. Zijn leerlingen, zijn moeder, zijn broers. Ze genieten van het feest totdat de wijn op. Het feest dreigt in het water te vallen. Dat is toch zielig voor het bruidspaar. De ceremoniemeester heeft het niet goed geregeld. Er zijn enkele mensen die het feest willen redden: de moeder van Jezus, de bedienden die gaan doen wat Jezus vraagt en natuurlijk Jezus zelf. De moeder van Jezus heeft de moed om hardop uit te spreken wat er aan de hand is: Er is geen wijn meer. Zo kan het geen feest zijn. Wijn is een teken van feest. Ze gaat naar Jezus toe en zegt: Er is geen wijn meer. Zou zij weten wat Jezus gaat doen? Ik denkt het niet. Maar zijn vertrouwt erop dat Jezus dat onfeestelijk feest net als zij een ramp vindt. Moed en vertrouwen. schreef mijn beste vriend pater Tom Buitendijk OCarm. in zijn preek en dat is precies waar het om gaat: moed en vertrouwen.

Zo begon mijn Zondag optimistisch en positief, al viel er wel een traan maar dat was van oprechte ontroering. Thuisgekomen keken Henk en ik de een-na-laatste aflevering van de Netflixserie The Legacy en voor we vertrokken om voor mijn Moeder te mantelzorgen, stopte ik nog even snel een was in de machine.

Moeder is de ene dag beter en alerter dan de andere dag. Sommige dingen gaan echt zichtbaar en gestaag achteruit, zoals lopen en rechtop staan, maar de ene dag praat ze voluit en de andere dag zit ze maar een beetje voor zich uit te staren. Wat wel echt duidelijk is, is dat ze incontinent is. Zelf noemt ze het ongelukjes en er gaat wel drie keer per dag een schone set onderkleding aan. Ik wil niemand iets opdringen, maar als ik alleen de zorg had zou ik haar toch luiers aantrekken. Enfin, ik drijf mee met de stroom (of probeer dat tenminste) en geef haar dus iedere keer schoon goed. En doe ik de vuile was in de machine. Toen ik dat gister wilde doen, bleek dat er nog was in zat die opgehangen moest worden dus dat heb ik maar even eerst gedaan. Om mezelf te doen ophouden met mopperen (vooral omdat er thuis ook nog een was opgehangen moest worden … ) hield ik mezelf voor dat mijn Moeder hoogstwaarschijnlijk ook niet altijd zin had om míjn was op te hangen. En dan denk ik aan al die keren dat ik mijn bed plaste, ziek was of gewoon vervelend en mijn Moeder dat ook gewoon heeft verdragen. Ik weet niet zeker hoe, maar ik probeer vast te houden aan mijn liefde voor haar en geduldig te blijven.

Een mens kan het niet alleen. Ik kan het niet alleen. Positief blijven onder druk van extra klusjes, computers die niet meewerken, afgelastte concerten, uitgesteld werk, (dreigende) armoede, het eist allemaal zijn tol, het vraagt alles veel van mij. Gelukkig dat ik mijn vertrouwen heb gesteld in Hem die ons nooit zal verlaten en de Geest die mijn worsteling ziet en vrienden lieve briefjes laat schrijven en mij middels die omweg laat weten dat ik niet alleen bén en het dus ook niet alleen hoef te doen.

Het feest is in volle gang en de wijn is op. Ik vertrouw op Jezus dat Hij mij water geeft, leven gevend water, vreugdevol water, water als de beste wijn.