Een half jaar geleden ofzo zag ik een vacature voor eilanddichter. Dat leek me wel wat en dus stuurde ik een sollicitatiebrief. Niet dat ik er iets van verwachtte, maar ik vind het altijd leuk te zoeken buiten mijn vakgebied. Ik ben nu eenmaal een zoeker. En blijkbaar zoek ik niet alleen naar God. Ik zoek ook veel en vaak naar bevestiging. En naar uitdagingen. En, zeker een half jaar geleden, naar betaald werk. Enfin, lang verhaal kort ik werd uitgenodigd op gesprek en het was een heel leuk gesprek! Uiteindelijk hebben ze iemand anders aangenomen. Iemand met meer ervaring, wat niet zo moeilijk was aangezien ik nul ervaring heb met het vak van eilanddichter (wat net iets is als een stadsdichter, alleen dan op een eiland :D)
Zo ben ik tenslotte ook dirigent van de plaatselijke fanfare geworden. Ze zochten iemand om hun muzikale kar te trekken en ik had wel zin in een avondje lekker muziek maken. Niet wetende dat ze mij zó leuk vonden dat ze me meteen na de proefdirectie een jaarcontract aanboden. Binnenkort hebben we ons eerste concert samen en daar verheug ik me zeer op!
Deze fanfare DEK (Door Eigen Kracht) heeft meegewerkt aan de prachtige Silence of the Tides over het waddengebied. Ergens tegen het eind van de film zie je de fanfare op een boerenkar door het land rijden en ondertussen klinkt de mars Prestige. Afgelopen weekend was de film te zien in de bioscoop bij ons op de hoek. De fanfare was ook uitgenodigd en na de film hebben we (ze) in de zaal de mars een keer gespeeld. Het publiek ging spontaan applaudisseren. Het was heel leuk. En de film is prachtig! Een echte aanrader (het stukje waar ze de lammetjes slachten moet je gewoon even je ogen dicht doen; heb ik ook gedaan) Zie hier: https://youtu.be/Y7Tfz_0DfF0 een trailer. Als je de kans krijgt de hele film in de bioscoop te gaan zien: doe het!
Ik stuurde een berichtje naar een vriend om te vertellen hoe leuk het was geweest en hij begon over furore maken. Dat kwam even heel hard binnen….een paar jaar geleden was dat misschien mijn insteek geweest, maar furore maken en belangrijk zijn of lijken….het interesseert me echt helemaal niet meer. Ik ben nu alleen nog maar bezig een beter mens te worden en spiritueel te groeien. Ik zoek niet naar (meer) betaald werk, al is het nog steeds moeilijk om rond te komen. Ik heb geen behoefte aan spullen en kweek mijn eigen groente. Als Henk een sinaasappel voor me meeneemt uit de winkel, ben ik écht heel erg gelukkig. Waarom zou ik het onmogelijke verlangen als een rijpe, mooie, oranje sinaasappel mij als een kind zo blij maakt?!
En zoals ge wilt, dat de mensen u doen, doet het ook aan hen. Als gij bemint die u liefhebben, wat voor verdienste hebt gij dan wel? Want ook de zondaars hebben lief, die hen beminnen. Als gij weldoet aan hen die u weldoen, wat voor verdienste hebt gij dan wel? De zondaars doen dat immers ook. En als gij leent aan hen, van wie gij hoopt iets terug te krijgen, wat voor verdienste hebt gij dan wel? Ook de zondaars lenen aan zondaars, om evenveel terug te krijgen. Neen, hebt uw vijanden lief, doet wel en leent uit, zonder er iets voor terug te hopen; dan zal uw loon groot zijn, en zult gij kinderen zijn van den Allerhoogste. Hij is goedertieren, zelfs voor de ondankbaren en bozen. Weest dus barmhartig, zoals ook uw Vader barmhartig is. Oordeelt niet, en gij zult niet worden geoordeeld. Vonnist niet, en gij zult niet worden gevonnist. Spreekt vrij, en gij zult vrijgesproken worden. Geeft, en u zal worden gegeven: een goede, volgestampte, geschudde en overlopende maat zal u in de schoot worden gestort. Want met de maat, waarmee ge meet, zal ook u worden gemeten. Luc.6, 31-38
De zalige abt Columba Marmion (1858-1923) schreef over deze lezing:
Christus Jezus zal onze vrijgevigheid niet onbeloond laten. Was Hij het niet zelf, de bron van alle genade en waarheid, die zei: “Geef, en u zal gegeven worden” (Lc 6,38)? Hij die aan zijn naaste geeft, ontvangt op zijn beurt van God. |
| Er zijn zielen die niet vooruitgaan in de liefde van God omdat God gierig is jegens hen; en God is alleen gierig omdat zij zelfzuchtig zijn en zich niet willen geven aan Christus in zijn ledematen. (…) “Dezelfde maat die u voor anderen gebruikt, zal ook voor u gebruikt worden” (Lc 6,38). Dit is het geheim van de geestelijke onvruchtbaarheid van menige ziel; God laat hen die zich omringen met voorzorgsmaatregelen om hun zelfzuchtige rust te bewaren, in hun isolement: door zich af te sluiten van hun naaste, sluiten zulke zielen zich af van God. En daar God de bron is van alle genade, en wij zonder Hem niets kunnen doen voor de eeuwige zaligheid, waarop kan een ziel dan hopen als zij vrijwillig de wegen van de genade afsluit? |
| God laat zich raken door onze ellende, maar alleen op voorwaarde dat wij zelf gevoelig zijn voor de ellende en noden van onze broeders en zusters. (…) Laten we dus geven zonder voorbehoud; laten we luisteren naar Onze Heer die ons zegt: “Ik, die God ben, heb deze naaste liefgehad, Ik heb mij voor hem overgegeven, Ik roep hem op tot dezelfde eeuwige zaligheid als jullie; waarom zouden we hem niet liefhebben, zo niet in de mate waarin Ik hem heb liefgehad, dan toch minstens zo vurig als jullie kunnen, omwille van Mij en in Mij? |
Dat is mijn ambitie deze dagen. Ik wil graag liefde en aandacht schenken aan een ieder en niet alleen aan mijn directe naaste. Gister nog moest ik mezelf in deze ernstig toespreken. Ik was hout aan het zagen (ik jut hout overal waar ik het vind; de schoorsteen moet tenslotte volgende winter ook weer roken!) en er stopte vlakbij een trekker en er stapte iemand uit die nogal ongelukkig liep. Mijn eerste gedachte was dat er deze mens waarschijnlijk wel een steekje los zou zitten. Alsof mank lopen gelijk staat aan stupiditeit. Deze mens begon een gezellig praatje met mij en gaf zijn bewondering aan dat ik al zo vroeg in het voorjaar aan de volgende winter dacht. Gelukkig had ik mijn gedachte niet geuit, want ik schaamde me wel een beetje. Ik wil graag dat men mij ziet zoals ik ben en niet zoals men denkt dat ik ben of zou moeten zijn. Zelf moet ik dus ook naar de mens, mijn naaste kijken zoals ze zijn. Meestal lukt het wel, maar er blijven momenten dat ik in de valkuil van oordelen val. Zolang ik me ervan bewust ben en blijf proberen mezelf te verbeteren, is het overkomelijk.
JuniperPiaRachel 