heden, verleden, toekomst

Elke ochtend ga ik even met de grijpstuiver langs het huis en over de wanstaltige fietsenstalling die de gemeente naast ons huis heeft laten plaatsen. Top drie van dingen die ik opraap:
1. peuken
2. kauwgom
3. medicijnstrips
Ik weet niet, hoor maar er staat een vuilnisbak twee meter verderop!

Gister waren we met de hond naar de dierenarts. Hij kwam voor de jaarlijkse controle en inenting tegen de ziekte van Weil. Dat is de enige die hij krijgt en dat is omdat hij vaak in de sloot springt. De dierenarts had een coassistent en hij vond het daarom nodig een beetje opschepperig te doen over de band die hij met onze hond heeft. Het staat natuurlijk stoer als je vriendjes bent met een uit de kluiten gewassen pitbull. Reinier is inmiddels een bejaarde hond en heeft helemaal geen behoefte aan herrie of ruzie. Hij ligt het liefst in de zon op een zacht kussen te slapen. Vorig jaar bij zijn jaarlijkse APK, zei de DA plompverloren dat hij dacht dat het wel de laatste keer zou zijn dat hij Reinier zou zien. Maar nee hoor! Reinier leeft nog steeds. Gister zei hij: nou, misschien tot volgend jaar …

Henk wilde niet een grote fles medicijnen kopen, want hij dacht dat Reinier die niet meer op zou maken. Ik denk dan aan twee verhalen:

1. mijn moeder kocht voor mijn vader voor zijn 72ste verjaardag nieuwe motorlaarzen. Die bracht hij de volgende dag terug naar de winkel want, zo zei hij, ik verslijt ze toch niet meer. Hij stierf vijf maanden later, heel plotseling. Had hij toch nog vijf maanden met nieuwe motorlaarzen kunnen rondrijden!
2. Een vriendin van mij haar oma had altijd een hond. Toen haar hond stierf en zij al in de 70 was, heeft ze met veel verdriet in haar hart besloten geen hond meer te nemen. Want, zo zei ze, ik vind het zielig als ik dood ga en de hond aan een nieuwe baas moet wennen. Ze is 111 jaar en 111 dagen oud geworden. Ze had nog wel vier honden kunnen hebben!

Je weet het niet! Je weet het niet. Ik probeer te leven volgens de regel wat gij niet wil dat u geschied, doe dat ook een ander niet. En ook probeer ik zoveel mogelijk in het NU te leven en niet na te denken over de toekomst of te piekeren over het verleden. IK PROBEER DAT! Helaas lukt dat niet altijd. Waar ik heel stellig in geloof en wat ik ook echt probeer over te brengen aan anderen, zeker in deze onzekere tijd waar rechten niet meer vanzelfsprekend zijn en vrijheid bevochten moet worden.

OFFER NOOIT HET HEDEN VOOR EEN TOEKOMST DIE MISSCHIEN NOOIT KOMT.

Oftewel: laat niet een onzekere toekomst bepalen wat je vandaag doet. Ik heb geen idee wat de toekomst mij nog gaat brengen, maar ik kan wel zeggen dat ik bijzonder weinig fiducie heb dat ik ooit nog aan het werk kom of dat er ooit nog professioneel interessante projecten (bij voorkeur ook nog eens goed betaald) op mijn pad komen. Ondanks mijn depressie en donkere gedachten, laat ik dat feit me niet in de weg zitten. Ik zoek dingetjes die ik nuttig vind om te doen en die doe ik. Ik laat me niet weerhouden elke dag een flink stuk uit het brevier te bidden. Ik maak muziek wanneer ik er zin in heb of wanneer het me gevraagd word en ik bereid lessen voor om leerlingen enthousiast te houden en aan het studeren te krijgen.

Ik merk wel dat ik me steeds meer in mezelf terugtrek. Ik ga steeds minder tegen mensen praten. Ik mopper nog wel als het een zooitje is in de wanstaltige fietsenstalling naast ons huis, maar ik ga er niks meer van zeggen en ik laat het ook mijn humeur niet meer verpesten. En dan zeg ik tegen mezelf: alles went! En ik hoop dat het steeds verder in mezelf terugtrekken ook een einde zal betekenen aan onverwachte en onaangename driftbuien en daarmee de automutilatie.

Dromen staat immers vrij 😀