Tolerantie is een gevleugeld woord in onze maatschappij. Wat betekent het eigenlijk?
Tolerantie, of verdraagzaamheid is de erkenning dat naast de eigen denkbeelden, gewoonten en kenmerken, er andere zijn van gelijke waarde. Tolerantie betekent dat afwijkende meningen en gedragingen niet met sancties bestreden worden. https://www.encyclo.nl/begrip/tolerantie
Mijn ervaring is dat tolerantie een fijn stopwoordje is voor de meeste mensen, maar dat er weinig tolerantie is. Dat komt ook omdat veel mensen ophouden met nadenken zodra ze een mening gevormd hebben. Ik zal proberen uit te leggen wat ik bedoel.
Ik kan heel veel zinnen bedenken om mezelf te beschrijven. Ik ben vrouw. Ik ben musicus. Ik ben Christen. Ik ben getrouwd. Ik ben veganist. Al die beschrijvingen roepen emoties op. Maar geen van die omschrijvingen ben ik. Zelfs niet als je al die beschrijvingen bij elkaar neemt, weet je nog niks of in ieder geval niet veel over mij.
Ik ben vrouw, inderdaad, maar ik heb weinig op met mijn vrouwelijk lichaam. Ik ben geen moeder. Ik ben geen typische vrouw in die zin dat ik typisch vrouwelijke dingen doe of wil (voor zover typisch vrouwelijke dingen bestaan). Ik klim nog steeds graag en regelmatig in bomen, ik fiets bij voorkeur iedereen voorbij en ik houd niet van kletspraat of winkelen. Ik ben musicus, inderdaad, ik heb een aantal conservatoriumdiploma’s aan de muur hangen en ik houd heel erg van muziek maken. Maar onder de pianisten word ik scheef aangekeken omdat ik later orgel ben gaan spelen en organisten nemen me niet serieus omdat ik eigenlijk pianist ben. Ik heb koordirectie gestudeerd, maar sta tegenwoordig voor een muziekvereniging fanfaremuziek te dirigeren. Ik ben klassiek opgeleid, maar speel heel graag jazzstandards met Henk samen (Ik op de piano of zingen en hij op de contrabas of de gitaar) Ik ben Christen, inderdaad geloof ik in God en in Zijn eniggeboren Zoon Jezus Christus die mensgeworden is en om onze zonden aan het kruis is gestorven en uit de dood is opgestaan. Ik ben gedoopt in de Rooms-Katholieke kerk, maar ik heb vele bedenkingen bij de regels van de kerk en zet vele vraagtekens bij de uitspraken van onze huidige paus. Ik houd van de psalmen en van het boek Job, maar ik verguis de vele oorlogen en al het bloedvergieten dat (vooral in het Oude of Eerste Testament) wordt beschreven. Ik houd van orgel spelen en muziek maken AMDG, maar de keuze van liederen op de Zondag dat ik op de orgelbank zit, doen vaak mijn haren te berge rijzen! Ik ben veganist, inderdaad heb ik na vele jaren vegetariër te zijn geweest ook alle zuivel en eieren uit mijn eetgewoonte geschrapt. Ik voel me daar wel bij! Niet alleen voel ik me veel gezonder, ik heb ook veel minder last van mijn geweten. Toch sta ik 100% achter de boeren en achter hun protesten.
Ik sta 100% achter de boeren, al is het alleen maar omdat dezelfde regering die nu de boeren van hun leven beroofd mij hetzelfde kunstje geflikt heeft in 2020. Mijn zorgvuldig opgebouwde werkzame leven is als een kaartenhuis in elkaar gestort door alle nutteloze en onnodige maatregelen die de regering verzon om het volk te knechten. Ik draag al weken een boerenzakdoek en toen ik een T-shirt langs zag komen met een opsekoppe Nederlandse vlag erop kon ik het niet laten. De buurman op de moestuin begon er natuurlijk over. Want het kan zo allemaal niet en belachelijk dit en raar dat en er moet iets veranderen. Ik zei, heel rustig: ik ben het er niet mee oneens dat er iets moet veranderen in onze voedselvoorziening, maar alle boeren onteigenen lijkt mij niet de juiste weg. Hij begon er allemaal dingen bij te slepen, wat ik niet zo goed snapte omdat ik het verband niet zo zag, maar hij had een duidelijk plan in zijn hoofd dus ik liet hem praten. (ohohoh, wat tolerant toch weer van mij 😀 ) Hij had een vriend en die zijn moeder was ernstig ziek, maar ze kreeg geen toestemming voor euthanasie dus is ze gewoon opgehouden met eten en heeft ze er 16 dagen over gedaan om dood te gaan. Omringt door haar familie is ze zo rustig uit het leven gegleden. Prachtig! Denk ik dan. Iedereen heeft gelegenheid gekregen om in alle rust afscheid te nemen. Er is een mooie voorbereidingsperiode geweest voor het afscheid en hopelijk hebben ze daar allemaal hun profijt uit kunnen trekken. Dit was blijkbaar een verkeerde gedachte van mij, want als er toestemming was gegeven voor euthanasie was het allemaal direct afgelopen geweest en was alles veel makkelijker. Lijden is niet voor niks, denk ik dan maar ik zei dat ik er blij om was, dat ik vanuit mijn geloof tegen euthanasie ben en dat het voor mij goed voelde dat die mens zo mooi afscheid van het leven heeft kunnen nemen, omringt door haar dierbaren. Ik zag dat helemaal verkeerd want je lichaam is van jezelf en daar mag je zelf over beslissen. Ik zei heel rustig en respectvol dat ik daar anders over dacht en God ook. Hij keerde me zijn rug toe en mompelde dat hij niks had met God. Ik moest een beetje lachen en zei dat dat gelukkig voor God niks uitmaakt. Hij kapte het gesprek af want hij wil niks over God horen. Ik gaf hem nog iets om over na te denken door te melden dat het toch wel opvallend is dat tolerantie onmiddellijk het raam uitvliegt zodra het woordje God klinkt. Het lijkt wel alsof tolerantie net zo iets is als ouderdom: iedereen wil oud worden, maar niemand wil het zijn. Iedereen wil tolerant lijken, maar niemand wil het zijn. Zoiets.
Ga ik nadenken over hoe tolerant of intolerant ikzelf ben. Misschien denkt de tuinbuurman wel dat ik hem probeer te bekeren? Niets is minder waar. Als het God niet kan schelen, waar zou ik me dan druk over maken? Hij kan ook niet weten dat mijn leven zo vol barsten en breuken zit. Hij weet niet dat ik meer dan eens geprobeerd heb een einde aan mijn leven te maken. En dat, ondanks het feit dat ik nog best vaak denk aan de mogelijkheid eruit te stappen, ik heel dankbaar ben dat mijn leven gered is en dat ik altijd, ondanks alles, mijn leven in Gods hand leg en hij weet ook niet hoe verschrikkelijk moeilijk dat soms is. Dat hoeft hij ook niet te weten. Hij zou ook, net als ik, kunnen denken, wat interessant dat zij zo anders in het leven staat en zo veel andere gedachten heeft. Misschien kan ik nog wat leren als ik met haar in discussie ga. Of zij wat van mij! Nee, het woordje God valt. Zij gelooft in Hem en dus is ze te dom om mee te praten. Mmm, hoezo tolerantie?
Een bijbelgeleerde die stond te luisteren, hoorde hoe raak Jezus de Sadduceeën antwoordde. Hij kwam dichterbij en vroeg: ‘Wat is het belangrijkste gebod?’ Jezus antwoordde: ‘Dat is: “Luister Israël, de Here is onze God, de Here is één. Heb de Here, uw God, lief met heel uw hart, met heel uw ziel, met heel uw verstand en met heel uw kracht.” En het gebod dat daarna komt, is dit: “Heb uw naaste net zo lief als uzelf.” Belangrijker geboden dan deze twee zijn er niet.’ De bijbelgeleerde zei: ‘Ja, Meester, het is waar wat U zegt. Er is maar één God. Er is geen God behalve Hij. Waar het op aankomt, is dat wij Hem liefhebben met alles wat in ons is en dat wij net zoveel van onze naaste houden als van onszelf. Dat is veel belangrijker dan het brengen van allerlei offers.’ Mat. 12, 28-33
JuniperPiaRachel 