mooi verhaal

Vorige week maandag had ik de laatste spruiten geplukt en daarna de planten ondergespit. Blijkbaar had ik niet zo goed op mezelf gelet want de volgende dag deed mijn rug een beetje zeer. Maar het was niet erg, alleen wat spierpijn en ik ging gewoon vrolijk door met al mijn bezigheden. Dat was niet zo slim, bleek achteraf want of het nu kwam door mijn onachtzaamheid of een teveel aan stress aan het eind van de week kon ik helemaal niet meer bewegen. Ik lag op mijn spijkermatje en sliep het grootste gedeelte van de dag. Dus toen de bel ging en ik alleen thuis was … Oh wacht, misschien moet ik dit verhaal anders beginnen anders snapt bijna niemand het. 😀

Toen ik een jaar of negen was begon ik met het verzamelen van olifanten, beeldjes, boeken en afbeeldingen en ik heb zelfs een lange tijd een olifantenweesje in Kenia financieel ondersteund. Toen ik verhuisde naar het huis waar ik nu woon, een voormalig winkelpand, heb ik de etalage helemaal ingericht zodat ik mijn olifanten kon tentoonstellen. Vele jaren later heb ik slechts een tiende van mijn verzameling bewaart en dat zijn voornamelijk olifanten waar ik emotioneel aan gehecht ben, maar er staan er ook nog een paar bij die ik gewoon heel mooi vind. De etalage trekt altijd veel belangstelling en dat vind ik fijn want dat zorgt ervoor dat de mensen niet naar binnen kijken. Niet dat daar verder veel te zien is; de hele kamer staat vol met mijn vleugel van 2 meter 10 😉

Enfin, ik lag dus te kwijnen en chagrijnig te zijn op mijn spijkermatje. Henk was met Moos naar de moestuin dus ik was alleen thuis toen de bel ging. Ik verwachtte geen pakketje en ik had ook kunnen besluiten de bel te negeren maar ik strompelde naar beneden om de deur te openen, waarschijnlijk uit pure nieuwsgierigheid. Voor de deur stonden een man en een vrouw een jaar of tien ouder dan ik schat ik die ik niet kende. Dat is ook niet zo vreemd, ik woon nu eenmaal in een toeristisch gebied en ons huis is zo strategisch gelegen dat badgasten die de weg niet meer kunnen vinden graag bij ons aanbellen voor aanwijzingen. De meneer nam het woord: “ik liep langs en ik zag die olifant in de vensterbank staan en ik vroeg me af of u die aan mij zou willen verkopen, want ik ben al jaren op zoek naar die olifant!” Ik stap naar buiten, kijk in de etalage en vraag welke hij bedoelt. Hij wijst een olifant aan uitgesneden van natuursteen, lichtgrijs van kleur en met de slurf omhoog. Een olifant met de slurf omhoog brengt volgens vele geluk. Ik kijk de man vorsend aan. “Mag ik vragen waarom u deze olifant zoekt?” Mijn voeten worden koud op de natuursteen voor ons huis dus ik stap de vestibule weer in. Alles heel langzaam en voorzichtig, want ik heb nog steeds verschrikkelijke rugpijn! “Ik heb precies dit beeld gekocht toen ik in Afrika was en toen mijn oudste zoon werd geboren heb ik een mandje aan de slurf gehangen en een foto daarvan gebruikt voor zijn geboortekaartje. In de scheiding ben ik de olifant kwijtgeraakt en sindsdien zoek ik ernaar.” “En alle kinderen en ik ook!” voegt mevrouw er aan toe. Ik zet een stap naar binnen, reik met veel pijn en moeite over mijn muziekkast heen en pak de olifant uit de etalage. “Alstublieft,” zeg ik terwijl ik het beeld in de handen van de man druk. “Ik wens u er heel veel plezier mee.” De man schiet vol en de vrouw haast zich te zeggen: “wilt u er écht niets voor hebben???” “Nee, zeg ik. “Uw verhaal is mij genoeg.” De man drukt de olifant tegen zijn borst en beiden beginnen me uitgebreid te bedanken. Terwijl ik de deur sluit, hoor ik ze zeggen dat ze de olifant gauw in de auto gaan leggen zodat er niets mee gebeuren kan. Ik strompel terug naar mijn spijkermatje en val weer in slaap, maar niet voordat ik mijn zussen beloofde het verhaal in mijn blog te schrijven zodra ik weer een poosje achter elkaar kon zitten.

Dat is dus vandaag, bijna een week later! Nu is dat niet helemaal waar want ik heb deze week alweer langzaam wat dingen gedaan. Geluk bij een ongeluk had de fanfare een week vrij en hebben bijna al mijn leerlingen deze week afgezegd. Alleen was het afgelopen woensdag natuurlijk Aswoensdag en ging ik piano spelen en het Ceciliakoor begeleiden in de Petrus en Pauluskerk in Den Helder. Voor onder de asoplegging had ik het tweede deel van het Italienisch concert BWV 971 van Bach uitgezocht en tijdens het uitdelen van de communie prelude en fuga in d mineur. Nadeel van die mooie (en lange) stukken was wel dat ik werd overgeslagen met zowel de asoplegging als communie uitreiking, maar goed Henk zat in de kerk en we zijn in gemeenschap van goederen getrouwd dus beschouw ik zijn askruisje maar als ook het mijne. 😉

En donderdagochtend hadden we voor het eerst Bible Journaling Club. Helaas waren mijn zus en ik de enige leden, maar we hebben goede hoop dat dat nog wel gaat veranderen. We hebben nog wat pijlen op onze boog om leden te trekken dus dat komt vast wel goed. In ieder geval heb ik een heel mooie bladzijde gemaakt bij psalm 84, 4

Zelfs vindt de mus een huis

en de zwaluw haar nest,

waarin zij haar jongen legt:

bij Uw altaren

En ik moet zeggen ik vond het ontzettend leuk om te doen! Ik doe eigenlijk nooit iets anders met mijn handen dan muziek maken, eten koken en tuinieren. Knutselen, om het een beetje oneerbiedig te zeggen, ligt niet echt in mijn aandachtsgebied. Vroeger heb ik wel wat gebreid en best veel geborduurd, maar de laatste jaren ging mijn creativiteit niet veel verder dan kleuren. Het helpt natuurlijk ook dat mijn zus de prachtigste apparaten en materialen heeft en niet in de laatste plaats een goede lerares is, die me mijn eigen fouten laat maken en heel duidelijk uit kan leggen. Volgende week gaan we weer aan de slag! En nog een keer met psalm 84, want omdat we toch maar met z’n tweeën waren kunnen we dat gewoon met elkaar afspreken. Ik heb twee Bijbels uitgezocht om in te journalingen (nieuw werkwoord 😀 ) en in de andere wil ik graag vers 11

Want één dag in Uw voorhoven

is beter dan duizend elders;

ik verkoos liever te staan op de drempel van het huis van mijn God

dan lang te wonen in de tenten van de goddeloosheid.

Maar nu ik het zelf echt gedaan heb, heb ik duizend meer ideeën die ik wil gaan maken! Als je ook een keer wilt proberen: we komen elke donderdagochtend samen om 10.00 op de Boogerd. 15 euro als je je eigen Bijbel meeneemt, 20 als je er één van ons wilt hebben en gebruiken. Het is echt ontzettend leuk om te doen!

Nu ga ik weer even op mijn spijkermatje liggen. Mijn rug is wel veel beter, maar nog niet goed. En ik wil graag energie overhouden voor de belangrijke dingen zoals het gebed voor vrede in de wereld, fanfarerepetitie en piano studie.