Waterdragers

Ondanks het koude voorjaar en weken van aanhoudende droogte gaat het werk in de moestuin onverminderd voort. Wekenlang bestond het werk uit niet veel meer dan water geven. De tuinbuurmannen en ik noemden onszelf waterdragers en waren voortdurend bezig met overleggen welke plantjes het meeste water nodig hadden en welke plantjes nog wel een poosje zonder konden. Toen onze ene buurman zelfs de aardappels water ging geven werden we ons bewust dat het dit jaar inderdaad wel erg lang droog bleef. Prompt de volgende dag kwam de eerste goeie regenbui sinds mei. Na drie heftige buien van respectievelijk 10 mm, 8 mm en 15 mm water (volgens mijn regenmeter dan) en nog wat kleine buitjes (2 mm, 3 mm, dat werk) is alles opeens superhard gaan groeien en gaan afrijpen. De bak met bloemen staat er prachtig bij en zelfs de kolen zijn van hun gaas bevrijdt. Behalve de spruitkool dan; die blijft onder gaas totdat de planten leeg zijn en naar de composthoop verhuizen. Er zijn veel te veel dieren en diertjes die dol zijn op spruitkool! Net als wij.

Zo hing ik van de week 75 voeten knoflook aan de waslijn te drogen. Vijf rijen uien uitgegraven en te drogen gelegd. Alweer twee keer frambozenjam gekookt (= 2 kilo frambozen) en het eind van de frambozenoogst is nog niet in zicht! En dit jaar voor het eerst hebben een aantal kiwi’s alle zomerstormen overleeft en ook die groeien gestaag door. Ook de tuinbonen zijn geoogst en ingevroren. Gister heeft Henk alle rode bessen geplukt. Hij is daar toch zo’n twee uur mee bezig geweest. Twee emmers bijna vol. Hoeveel denk je dat het is? vroeg hij. Ik pakte de emmers op, in iedere hand één en zei: 6 kilo. Hij begon keihard te lachen. Dat kun je zo helemaal niet wegen, beweerde hij. Als je in iedere hand een emmer hebt, kun je nooit voelen hoeveel er in zit. Kijk, zo moet je dat doen. Hij pakte de ene emmer en zei: hier zit twee kilo in. Hij pakte de andere emmer en zei, hier zit anderhalve kilo in dus samen drieënhalve kilo. Hij keek zelfvoldaan en zelfverzekerd, maar ik liet me niet van de wijs brengen, pakte nogmaals beide emmers op en zei: 6 kilo! We gingen naar huis en Henk haalde de grote weegschaal van zolder. Die hadden we dit tuinseizoen nog niet eerder nodig gehad. Hij woog de bessen. En het was precies zes kilo. 😀

Op de vlakten van Moab herhaalde Mozes de regels van het verbond dat de Here bij de berg Horeb met het volk Israël had gesloten. Hij riep alle Israëlieten bij elkaar en zei: ‘U hebt met eigen ogen de grote plagen en machtige wonderen gezien die de Here over de farao en zijn volk in het land Egypte bracht. Maar pas vandaag heeft de Here u inzicht gegeven, uw ogen en oren geopend. Veertig jaar lang heeft de Here u door de woestijn geleid zonder dat uw kleren versleten of uw sandalen kapot gingen! Hij liet niet toe dat u zich ergens vestigde om koren voor brood en druiven voor wijn te verbouwen omdat Hij u wilde laten voelen dat Hij het is die voor u heeft gezorgd. Toen wij hier aankwamen, trokken koning Sichon van Chesbon en koning Og van Basan tegen ons ten strijde, maar wij vernietigden hen. Wij namen hun land en gaven het als erfdeel aan de stammen van Ruben en Gad en aan de halve stam van Manasse. Daarom moet u de bepalingen van dit verbond naleven zodat het u goed zal gaan bij alles wat u doet. U allen—uw leiders, het volk, uw rechters en uw ambtenaren—staat vandaag voor de Here uw God. Samen met uw kleine kinderen, uw vrouwen, de vreemdelingen die bij u wonen en zij die uw hout hakken en uw water dragen. U staat op het punt een verbond te sluiten met de Here uw God. Een verbond dat Hij vandaag met u sluit. Deut. 29, 1-12

Waterdragers zijn ongelooflijk belangrijk. In de Bijbel komen veel verhalen voor die gaan over water. Een teveel aan water kan verschrikkelijk zijn en een tekort aan water eveneens. Water is de belangrijkste voorwaarde voor leven. Een mens bestaat gemiddeld voor 65% uit water. De aarde bestaat voor zo’n 70% uit water, niet eens zo heel veel meer dan de mens! Dat is vast niet toevallig…(Toeval is misschien het pseudoniem voor God als Hij anoniem wil blijven) Een komkommer bestaat voor 97% uit water. Geen wonder dus dat de plantjes op de tuin water nodig hebben. En dat wij dat zelf moeten gaan geven als God het niet doet/het niet regent. Laat je vooral niet bang maken over berichten over watertekorten. Water gaat nooit verloren. Dat heeft te maken met de waterkringloop. Er is wellicht ergens soms af en toe een gebrek aan (schoon) drinkwater, maar met een filter, een vuurtje en een pannetje kun je zelfs van zeewater drinkwater maken. Hoe slecht is het eigenlijk voor je gezondheid om zeewater te drinken? Als je op land bent en er is zoet water beschikbaar, al dan niet schoon, is het altijd beter om zoet water te drinken. Zout water, zeewater kan de nieren beschadigen. Gezond is het dus zeker niet, maar ik denk dat als ik schipbreuk heb geleden en zonder zoet water over de oceaan dobber dat ik dan kies voor het drinken van zeewater boven sterven van de dorst.

Na het boek Uittocht, 12 overwegingen van ds. Moerkerken las ik het vervolg Doortocht. Ik vond het een veel ingewikkelder boek dan Uittocht. De veertig jaren die het volk Israëls in de woestijn doorbracht zijn blijkbaar minder makkelijk te duiden dan de tien plagen van Egypte. Ik snap het ook wel. De plagen waren een duidelijk middel om een duidelijk doel te bereiken. Het is heel wat ingewikkelder te zien waarom het volk veertig jaar door de woestijn moest zwerven terwijl van Egypte naar Israël een dag of tien lopen is. Waarom Aaron moest sterven voor ze in de buurt van het beloofde land kwamen en waarom Mozes het land wel mocht zien maar niet betreden. Nu ga ik Intocht lezen, over de komst van het volk in het beloofde land. Want dat was nog een hele toestand. God had het volk dat land beloofd, maar het was niet zo dat het leeg land was! Er woonden al andere volkeren. Enfin, hierover later meer.

Een tekort aan water is net zo gevaarlijk als een teveel aan water. De oceaan is als de woestijn, alleen dan andersom. Het is in het hele leven zo dat een teveel van iets net zo gevaarlijk en levensbedreigend is als een tekort van hetzelfde. Dat geldt voor water, voor zand, voor voedsel en zelfs ook voor kennis. Een teveel aan kennis brengt de mens in de waan dat hij God is. Een tekort aan kennis dreigt hem van God af te doen keren. Het is belangrijk dat je alles in mate doet. U moet alles wat gezegd en gedaan wordt, op zijn echtheid beproeven en alles wat goed is, vasthouden. 1 Thess.5, 21 Behalve liefde natuurlijk. Liefde onttrekt zich aan alle natuurwetten. Liefde heb je nooit teveel en altijd te weinig (of ben ik de enige die dat voelt?) Kortom, er zijn drie dingen die blijven: geloof, hoop en liefde. Maar de liefde is het voornaamste. 1 Kor.13, 13

De dagen van het waterdragen is voorbij. In ieder geval voor dit seizoen voor onze moestuin. In ieder geval voor deze kant van de wereld waar (schoon) drinkwater gewoon uit de kraan komt. Draag eens wat water naar iemand die het nodig heeft. Letterlijk. Of figuurlijk, dat is ook goed 🙂 Wees een waterdrager in alle opzichten!